Feeling quite ''ingeburgerd''

Wauw… Wat gaat de tijd toch snel. Inmiddels ben ik al langer dan een maand in de Verenigde Staten. Eén maand en 8 dagen om precies te zijn. Waar ik bijna een maand terug nog schreef dat ik nog best moest wennen aan de verschillen tussen Nederland en de V.S., merk ik nu dat veel van die verschillen mij eigenlijk al niet meer opvallen. Zo'n anderhalve week geleden kwamen twee Nederlandse collega’s aan in Baltimore. Veel van de dingen die mij in het begin ook opvielen – of beter nog: verbaasden – vonden zij ook erg opmerkelijk. Het grappige is dat ik in een korte tijd al veel vergeten was van al die dingen die de eerste week nog zo nieuw en anders voor me waren. Verder merk ik ook op het werk of in sociale kringen dat de periode van ‘’adjusting’’ eigenlijk al wel voorbij is. Je neemt zo snel trekjes over als je continu omringd wordt door mensen die bepaalde dingen toch net wat anders doen dan je gewend bent. Dit geldt ook op communicatief gebied. Gesprekken gaan steeds makkelijker en sommigen gaan er ook van uit dat ik hier al veel langer ben, of zelfs hier vandaan kom. Best grappig en misschien een tikkeltje overdreven, maar in ieder geval geen slecht teken. ;) Wel moet ik bekennen dat ik tijdens een lezing of na afloop van een gesprek soms nog even een woord moeten google-translaten… Maar los daarvan voel ik me al quite ingeburgerd. :)

In de afgelopen maand heb ik naast hard werken en inburgeren ook veel ruimte gehad voor ontspanning. Zo ben ik naar Washington DC, vaak afgekort tot DC, geweest (niet te verwarren met ‘’gewoon’’ Washington, een staat aan de westkust van de V.S., iets wat mijn huisgenoot mij zelf eerst nog even duidelijk moest maken *shame shame*). Echt een hele mooie stad met veel verschillende monumenten en – of course – het Amerikaanse Witte Huis. De dag in DC bestond dus vooral uit sightseeing en wandelen door de mooie straten. Ik kon mij dus weer even lekker toerist voelen en moet toegeven dat ik me ook wel als toerist gedragen heb. Gelukkig was ik niet de enige, de hele stad leek vol te zijn met mensen van over de hele wereld, allemaal met de camera in de aanslag.

Daarnaast ben ik twee weken terug ook naar een Ted-talk op de campus van de Johns Hopkins University geweest: TEDxJHU. Tijdens dit evenement hebben zeven sprekers een praatje gehouden over ‘’unconventional paths to success’’. De praatjes waren erg leuk, erg Amerikaans ook, maar vooral erg inspirerend! Na afloop blijf je achter met een feel good gevoel wat je het liefst zo lang mogelijk vast wil houden.

Met Pasen heb ik naast een mooie kerkdienst ook van een gezellige (en lekkere!) paaslunch mogen genieten, met een leuke groep mensen die ik heb leren kennen bij de International Fellowship van het Johns Hopkins. De meesten komen van andere werelddelen en zijn hier voor een aantal maanden tot jaren, maar er zijn ook gewoon Amerikanen lid van de Fellowship.

Verder ben ik samen met een groep Nederlanders (ik ken er inmiddels 4) afgelopen week naar het Light Festival hier in Baltimore geweest. Ik kwam er toen achter dat de Baltimoreans wel van een feestje houden en ook de heupen goed los kunnen schudden. Heel leuk om te zien, er leek veel minder schaamte of zelfbewustheid te zijn dan je in Nederland vaak tegenkomt. Iedereen voelde zich vrij om te dansen en een groep jonge mannen begon zelfs spontaan aan een breakdancebattle.

Tot slot kwam ik vandaag tijdens het winkelen iets tegen waarvan ik dacht dat ik dat de komende maanden absoluut niet meer zou kunnen zien of eten: STROOPWAFELS! Als ik heel eerlijk ben, ben ik nu ook weer niet zo’n grote stroopwafel-fan, maar puur het feit dat je iets wat als typisch Nederlands gezien wordt zomaar tegenkomt in een supermarkt aan de andere kant van de wereld, maakt het wel ineens heel leuk. (En de winkelier heeft er ook meteen weer een gratis lesje "stroopwafels, Nederland en Suriname-is-dat-land-boven-Brazilië-waar-ze-ook-Nederlands-spreken" bij gekregen... ;)).

Ik ben benieuwd naar wat mij de komende tijd allemaal nog meer te wachten staat en zal jullie zeker op de hoogte houden!

From Baltimore with Love,
Mallory